Świstowa Studnia
49°14′28″N 19°55′27″E/49,240986 19,924117| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
28 m |
| Głębokość |
15,5 m |
| Deniwelacja |
15,5 m |
| Wysokość otworów |
1670 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
150 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
16 września 1977 roku |
| Odkrywca |
H. Frey, S. Makarewicz i R. Szymków |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.29 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′28″N 19°55′27″E/49,240986 19,924117
| |
Świstowa Studnia (Błękitny Awen) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Niżniej Świstówce, pod ścianami opadającymi z Kotlin ku północy, w pobliżu Jaskini pod Śnieżną Studnią, na wysokości 1670 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 28 metrów, a jej deniwelacja 15,5 metra[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi 10-metrowa szczelinowa studnia o dnie pokrytym śniegiem. Można się do niej dostać z otworu wejściowego 1,5-metrową studzienką i prowadzącym w dół bardzo stromym korytarzem. Z dna studni odchodzą trzy krótkie korytarzyki[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Ściany jaskini są mokre. Cały rok w studni leży zlodowaciały śnieg[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli 16 września 1977 roku grotołazi z Katowic. Badania przeprowadzone w 1996 roku przez grotołazów z Wrocławia wykazały, że istnieje połączenie szczelinami pomiędzy Jaskinią Wielką Śnieżną a Świstową Studnią[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984 (jaskinia bez nazwy).
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-24].